ഒറ്റവഴിയിലവസാനിക്കുന്ന വീട്

മഴക്കൂടുകൾക്ക്
താഴെ
കുന്നിൻ ചെരുവിൽ
പേരറിയാത്ത
ഒരു കാട്ടുമരത്തിന്റെ
അടിയിലായിരുന്നു
അവളുറങ്ങിയിരുന്നത്
അവളുടെ അപ്പനുമമ്മയും
തകർന്നകൂരയെപ്പോലെ
തന്നെ തകർന്ന നെഞ്ചുമായ്
എവിടേയ്ക്കോ നടന്നുപോയി
അടുത്ത തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ
ആരെങ്കിലും അവരെ അന്വേഷിച്ചു
വരുമായിരിക്കും
ദയാലുവായ സർക്കാ‍ർ
അവർക്കനുവദിച്ച
മണ്ണെണെയും അരിയും
മാസാവസാനം
റേഷൻ കടക്കാരൻ
മറ്റൊരാൾക്ക് മറിച്ചുവിൽക്കുമായിരിക്കും
അതൊക്കെ അങ്ങനെതന്നെ
സംഭവിക്കട്ടെ
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക്
ഉറക്കം ഞെട്ടിയുണരുമ്പോൾ
കാട്ടുമരത്തിന്റെ വേരുകളിൽ
മുഖമവർത്തിവച്ചവൾ
ആലോചിക്കും
തന്റെ നീലാകാശത്തെപ്പറ്റി
ജമന്തിയേയും കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെയും
കരിവരച്ചുകൊടുത്ത ആട്ടിൻകുട്ടിളേയുപ്പറ്റി
അപ്പനമ്മമാരുടെ നടുവിൽ
നക്ഷത്രം കണ്ടുറങ്ങാത്ത രാത്രികളെപ്പറ്റി
ഒരിക്കലും അവൾ ഓർമ്മിക്കില്ല
തന്റെ നീലാകാശം ചുവപ്പിച്ചവരെയും
അപ്പനമ്മമാരെ കരയിച്ചവരെയുംപ്പറ്റി
അഞ്ചാം ക്ലാസിലെ പാഠപുസ്തകത്തിൽ
അവൾ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന
ഈശോയുടെ മുഖമായിരുന്നവൾക്കും

ഞാനാരെന്ന് പറഞ്ഞേപറ്റൂ

ഞാൻ ഹിന്ദുവല്ല
അച്ഛനും അമ്മയുമെന്ന്
വിളിച്ചു ശീലിച്ചുപോയെങ്കിലും.
ഇസ്ലാമല്ല
ഉമ്മയും ബാപ്പയും
ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുവെങ്കിലും
ക്രിസ്ത്യാനിയല്ല
അമ്മച്ചീന്നും
അപ്പച്ചാന്നും
നാവു വഴങ്ങിക്കൊടുക്കുമ്പോഴും
ബുദ്ധനോ ജൈനനോ
സിക്ക് മതക്കാരനോ അല്ല
പിന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുമല്ല
മൂലധനവും
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോയും
പ്രസംഗിച്ചു നടന്നെങ്കിലും.
എങ്കിൽ പിന്നെ
ഞാനാരായിരിക്കുമെന്ന്
ഞാനും
ഇവനാരായിരിക്കുമെന്ന്
നിങ്ങളും
തീർച്ചപ്പെടുത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു
അലസരെ വിട്ടേയ്ക്കാം
ക്ഷമയുള്ള ആ മാടുകൾ
കവിതയുടെ അവസാനം
ഉത്തരം തെളിയുന്നതും കാത്തിരിപ്പുണ്ടാകും
‘ഞാനൊരു മനുഷ്യനാണെന്ന്’
പറഞ്ഞാൽ കൂകിവിളിക്കും
നിങ്ങൾ ആലസം വിട്ടെണീറ്റവർ-
എന്റെയുള്ളിലെ ഒരായിരം ഞാനുകൾ
കുരുങ്ങിയല്ലോ
പിന്നെന്താണൊരു പോംവഴി
ഒരു തകർപ്പൻ ക്ലൈമാക്സിന്

യാത്രാകാലം

വീടുവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ മഴയായിരുന്നു. നട്ടുവളർത്തിയ മരങ്ങളേയും സ്നേഹിച്ച ചെടികളേയും ഇരുട്ടിലുപേക്ഷിച്ച് ഒറ്റയ്ക്ക്.... യാത്രപറയാതെ പോരുമ്പോൾ നോവാനോ സന്തോഷിക്കാനോ ആരുമില്ല. ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടിയെ വളർത്തിയതാണല്ലോ,ഹേയ്.. അല്ല അത് വന്നുകയറി വളരുകയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മടുത്ത ഏതോ ഒരു നിമിഷം അതിറങ്ങിപ്പോയിട്ടുണ്ടാകും.അല്ല, പൂച്ച സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ഏതു കവിതയാകും വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകുക. വീണ്ടും തെറ്റുന്നു. പൂച്ചതന്നയൊരു സ്വാതന്ത്ര്യമല്ലേ,ഒരു തുടലിലും കുരുങ്ങി ആർക്കു വേണ്ടിയും കുരയ്ക്കാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം.
മഴക്കൊമ്പ്കുലുക്കി ആടിയാടി അലയുന്ന മരങ്ങളേ നിങ്ങൾ അൻവറിന്റെ കവിതയായ് പൂത്തതെന്നാണ് …... മുറിഞ്ഞ വഴികളെപറ്റി പാടാൻ വയ്യ. എന്റെ ചോരപൊടിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് അതിന്റെ വക്കുകളിൽ. അതുമതി.. അതുമാത്രം മതി.
റോഡിലെ ചെളിവെള്ളം രണ്ടായ് പകുത്തുകൊണ്ട് ഒരുചെറുപ്പക്കാരൻ.. സ്പീഡോമീറ്റർ നൂറുകടന്നിട്ടും വേഗത പോരന്ന് തോന്നാ‍ൻ അവന്റെ മനസിലെന്താണുള്ളത്. ഓരോ നിമിഷവും സാവധാനം ജീവിച്ച് തീർക്കാനുള്ളതാണെന്ന് ആരാണവനോട് പറയുന്നത്. ഒരു വളവിനപ്പുറം നിന്ന്
ദൈവം അവന്റെ അമ്മയോട് സംസാരിക്കുന്നു. പറക്കമുറ്റാത്ത അവന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ഭൂമിയെ ഉമ്മവയ്ക്കൻ കൊതിച്ചിറങ്ങിവരുന്ന മിന്നലുകൾ...ഞങ്ങളേയും ഉമ്മവച്ചു
കൊല്ലൂയെന്ന് കെഞ്ചുന്ന മരത്തലപ്പുകൾ..... അതിനു ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുന്ന കൂലിപ്പണിക്കാരിക്ക് ഉമ്മ വേണ്ട.. ചോർന്നൊലിക്കുന്ന ഒരു കൂരയവളെ നോക്കിയിരിപ്പുണ്ട്... നോക്കിയിരിപ്പുണ്ട് മിന്നൽപോലെ അവൾ വളർത്താൻ കൊതിച്ച പൈതങ്ങൾ
വീട്ടിനു ചുറ്റും അതിരുകളാണ്. മണ്ണളന്നപ്പോൾ... ഒരുചവിട്ടടി മണ്ണിനുവേണ്ടി ചോരയൊഴുക്കിയവർ. വളരുന്ന അതിരുകൾ പട്ടാളക്കാരെന്റെ കാവലോളം വളരുന്ന അതിരുകൾ...
മൂന്നാമത്ത പെഗ്ഗിനുശേഷം ഒരു കഥ ചോദിച്ച കൂട്ടുകാരൻ.... കൊലപാതകം ആത്മഹത്യയാക്കുന്ന കഥയിലഞ്ഞു കൈകൊട്ടുന്നു. സാരിക്കുരുക്കിൽ സങ്കടങ്ങൾ കൊണ്ടുപോയ അമ്മയെപറ്റിയല്ല...ഇപ്പൊഴും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അച്ഛനുവേണ്ടി ഈ നാലാമത്തെ പെഗ്ഗ്.
മഴ തോരുന്നു. ഭൂമിയോട് ഉറക്കത്തിൽ നിന്നെണീക്കൂന്ന് പറയാൻ വെളിച്ചം വരുന്നു... അതിനു മുൻപ് ജീവിതമെന്ന് പേരിട്ട കഥയുടെ അവസാന വരി...
വായനക്കാരാ.... നിങ്ങളെഴുതുമോ.......?

ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തരം

(അറിവിന്റെ പാഠപുസ്തകത്തിനും തിരിച്ചറിവിന്റെ ജീവിതത്തിനുമിടയിൽ‌പ്പെട്ടു പകച്ചവർക്ക്)


നീന്തിപോയവർക്ക്
പിന്നാലെ
മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും
ആറ്കടന്ന്
ഏഴിലെത്തി
വീണുപോയവരപ്പറ്റി
വിഷമിച്ചും
വീഴാത്തതിൽ
ആശ്വസിച്ചും
പുതുക്കക്കാരോട്
പുഞ്ചിരിച്ചും
പതിവുപോലെ
പിൻബഞ്ചിനറ്റത്ത്
ചുറ്റിലും
തുള്ളിച്ചാടുമൊച്ചകൾ
‘വരുന്നുണ്ടോ മാഷ് ’
ജനാലയ്ക്കു
വെളിയിലോടുന്ന കണ്ണുകൾ
“വരണൊണ്ടെടാ സണ്ണീ-
യെന്ന് പ്രകാശന്റ്
അറിയിപ്പുയരും നേരം
ഒച്ചകളടങ്ങുന്നു”
കട്ടിക്കണ്ണട തുളച്ച്
നാലുചുവരും
ചുറ്റിയെത്തുന്ന ഗൌരവം
‘ക്ലാസ്സ് ടീച്ചെറെ’ന്ന്
ഒറ്റവാക്കിൽ പരിചയം
രണ്ടു നാലുപദേശം
നന്നായ് പഠിക്കേണം
ഒച്ചകളടക്കേണം
തർക്കുത്തരം താന്തോന്നിത്തം
ഉച്ചയ്ക്കു ശേഷം
ഒളിച്ചോടുന്ന കൌശലം
ഒക്കെയും കണ്ണിൽ‌പ്പെട്ടാൽ
കൈവെള്ള ചുവന്നീടും
പാഠപുസ്തകത്തിന്റെ
ആദ്യതാൾ മറിഞ്ഞപ്പോൾ
പിന്നയുമുപദേശം
ഇക്കുറി നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു-
പിന്നിൽ നിന്നൊരച്ഛൻകണ്ട-
രാമായണം,ലക്ഷ്മണോപദേശം
തിളങ്ങും കീരീടങ്ങൾ
ഉയർന്ന ചെങ്കോലുകൾ
കൈവിട്ട സിംഹാസനം
വെട്ടിപിടിയ്ക്കൻ
തിളയ്ക്കുമനുജന്റെ-
യവിവേകം തകർത്ത്-
തണുപ്പിച്ച് ഉത്തമപുരുഷൻ
തീർത്ത ആത്മീയ സാമ്രാജ്യങ്ങൾ
കഥയോടവേ
ചക്ഷു: ശ്രവണനിഴഞ്ഞെത്തി
അർത്ഥമെന്തെന്ന് മാഷ്
അർദ്ധശങ്കയിൽ ഞങ്ങൾ
‘കണ്ണിനുള്ളിൽ
കാ‍തൊളിപ്പിച്ചവൻ,സർപ്പം
പാമ്പെന്ന് ഭാഷാഭേദം
പറയാമോ ഇനിമറ്റൊരു
പര്യായായം’
കാതിനുള്ളിൽ
കല്ലുവച്ചപോൽ
നിശബ്ദതയിഴയുന്നു
അതിൻപത്തി ചവിട്ടിക്കൊണ്ടു-
യർന്നിവൻ പിൻബഞ്ചിൽ
‘വത്സ സൌമിത്രാ’യെന്ന
വാത്സല്യം മാഷിൻമുഖം
പറയാനാംഗ്യം
‘അച്ഛനെന്നിവൻ’
പൊട്ടിച്ചിരിയിൽചിതറി ക്ലാസ്സിൻ-
നിശബ്ദ സ്ഫടികപാത്രം
‘അച്ഛനെന്നോ...?’
ചുവന്നു കട്ടിക്കണ്ണടയാകെ
അതേയെന്നാവർത്തിക്കുന്നു
നിഷ്ക്കളങ്കം സൌമ്യോദാരം
2
അരിവാങ്ങാൻ
റേഷൻകടയിൽ
തിരക്കുള്ള വരിയിൽ
തള്ളിക്കേറേ
‘പാമ്പിന്റെ മോനേ’-
പിന്നിൽ പോയിനിൽക്കടാ-
യെന്ന് പറഞ്ഞ്ചിരിച്ചവർ
‘പാമ്പിന്റെ വീടേതാന്ന്’
വഴിപോക്കരോടാവർത്തിച്ച്
പാതിരാനേരം
വീട്ടിലച്ഛനെകൊണ്ടാക്കുവോർ
മഴയിൽ
അനുജത്തി
പനിവെട്ടവേ
ആശുപത്രിപ്പടി കേറി-
കേറി ശ്വാസംകിട്ടാതമ്മ
പിടയ്ക്കുമ്പോൾ
പറയുന്നാരക്കയൊ
പാമ്പിന്റെ പെണ്ണല്ലയോ
അവനാ ഷാപ്പിൽക്കാണ്ണും
ഇഴഞ്ഞേ വീട്ടിൽപോകൂ
3
ചൂണ്ടുവിരൽ
ചുണ്ടിൽചേർത്ത്
നിശബ്ദത വരയ്ക്കുന്ന
മാഷിന്റെ മാന്ത്രികം
എന്തൊരു മഹാശ്ചര്യം
‘വന്നുകയറും മുൻപേ
ധിക്കാരം കൊള്ളാ’മെന്ന്
വായുവിൽപുളയുന്നു
ചൂരൽപാമ്പിന്റെ
ശിൽക്കാരങ്ങൾ
പാമ്പിന്റെ പര്യയായം
അച്ഛനെന്നുറപ്പിച്ച
ഭാവമേ മുഖമാകെ
പടർത്താനാകുന്നുള്ളൂ
നൊന്തുകരായാൻ
മറന്നുപോയ്
ചോരപൊട്ടിയ
കണങ്കാലു
തുടയ്ക്കാനാകുന്നില്ല
അപ്പൊഴും
ഉള്ളിൽ നീറിനിൽക്കു-
ന്നൊരു ചോദ്യം
പാമ്പിൻ മകന്
അച്ഛൻ
പാമ്പിൻ പര്യായാംതെറ്റോ

കോഴി

ഇറച്ചിക്കോഴികളെന്ന
പരസ്യബോർഡ്
വെയിലിൽ
തിളച്ച്പൊള്ളുന്നതും
നോക്കി
അന്നംകൊത്തിതിന്നും
ചിറകുരുമിച്ചിരിച്ചും
ദാ ഇപ്പോൾ
റോഡിലൂടെനടന്നുമറഞ്ഞ
പുള്ളിക്കുപ്പായമിട്ട
നഴ്സറിക്കുട്ടികളെപ്പോലെ
ഞങ്ങളും
കലപിലകൂട്ടും
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക്
ഒരാൾ വീതം
കൂടുതുറന്ന്
കൂകിവിളിച്ച്
സ്വാതന്ത്ര്യമാഘോഷിച്ച്
ഇറങ്ങിപോകും
അവർക്കുപിന്നാലെ
മരക്കുറ്റിയിൽ
വീണുതെറിച്ച
ചുവന്ന
പൊട്ടുകളെ ചുമന്ന്
ഈച്ചകളും
അപ്പൊഴും
പ്രണയത്തിന്റെ
അങ്കവാലുയർത്തുന്ന
പൂവനെക്കണ്ട്
അന്നത്തിൽ
‘റ’ വരയ്ക്കുന്നുണ്ടൊരു
പിട
മുട്ടയിടാൻവെമ്പുന്നെന്ന്
അടക്കംപരയുന്നുണ്ട്
മറ്റൊരുത്തി
മണ്ണുകീറി
ഇരപിടിക്കും വിധം
വിവരിക്കുന്നുണ്ടൊരു
മുത്തശ്ശൻ
കുറുക്കനെപറ്റിച്ച
കഥപറഞ്ഞ്
വീമ്പിളക്കുന്നുണ്ട്
കൂടില്ലാതെ
പണ്ട് മേഞ്ഞവൾ
അങ്ങനെ
കൊക്കരക്കോയുടെ
കൂട്ടിനുള്ളിൽ
തൂവലാൽ
ഉത്സവം കൊട്ടുന്നു
ഞങ്ങൾ
വിലയുറച്ചാൽ
കഴുത്തറ്റൊടുങ്ങുമെന്ന-
റിയാഞ്ഞിട്ടല്ല
എങ്കിലും
സങ്കടപ്പെട്ട് തുലയ്ക്കാൻ
വയ്യൊരു നിമിഷവും
ഇത്തിരി ഇത്തിരിയേയുള്ളൂജീവിതം

മീൻകുരുക്ക്

പിരിയാൻനേരംവാടിയ-
മുല്ലപൂവിൻചിരിയാൽ മുടി-
ചുറ്റിക്കെട്ടിവച്ചവൾചൊല്ലി
അരുത് ഈവഴിക്കിനിവന്നേ-
യ്ക്കരുത് ഇനിമേല്നമ്മൾ-
രണ്ടപരിചിതർമാത്രം
ഉള്ളുടക്കിയോ രാവിൽക്കണ്ട-
നക്ഷത്രങ്ങളെണ്ണുവാനിയെത്ര
രാവുകൾ ശേഷിക്കുന്നു
കോർക്കുവാനാകാത്തതയേ-
തുപൂവുണ്ടെന്നോർത്തുഞാൻ തലയാട്ടി-
മനയ്ക്കൽതിരിച്ചെത്തി
ജാതിതെറ്റിക്കെട്ടാനാവുമോ-
പാരമ്പര്യജാതകംതിരുത്തു-
വതെന്തൊരുമഹാപാപം
വലിച്ചാൽപൊട്ടുന്നൊരു -
താലിയെന്തിനുപെണ്ണേ-
കരാർക്കുരുക്കിൽ കുറുകുന്നത-
വൌട്ടോഫാഷൻ പൊന്നേ
കണ്ണടച്ചുറങ്ങാത്ത മീനുകൾ
കിനാവലക്കണ്ണിയിൽ
കുരുങ്ങുന്നതോർത്തു ഞാനിരിക്കവേ
നാവിലൂറുന്നുണ്ട് നീതന്നമീനിൻരുചി
പാകംനിൻകണ്ണീരുപ്പ്,യെനിക്കുകൌതുകമെരി1
പട്ടുവാങ്ങണംപുത്തൻപെണ്ണിന്
തിരക്കുക്കുള്ളപട്ടണം കുടുംബക്കാർ
വാടകക്കാറിൽച്ചുറ്റേ
നിന്നെഞാനോർമിച്ചല്ലോ ആദ്യമായ്-
നിക്കായിവാങ്ങിയ കരുതലെൻ
ബുദ്ധിയെന്നറിഞ്ഞല്ലോ
ഇനി വേളിക്കുരണ്ടുനാൾ -കറക്കം
മതിയാക്കെന്നച്ഛന്റെയുപദേശം
അപ്പൊഴും കാതോർത്തുഞാൻ നിൻസ്വരം
മതിൽതുളച്ചെത്തുന്നനാദബ്രഹ്മം
ഇന്നാണ് വേളി-വീട്ടക്കംപൊട്ടി-
ച്ചിരിയിൽമുഴങ്ങുമ്പോൾ
മനയ്ക്കപ്പുറമവർണ്ണർക്കഴുക്കു-
കളയാൻ വെട്ടിയകുളത്തിൽ നീ
പരിശുദ്ധയായ്, കൺതുറന്നുറങ്ങുന്ന
മീനായ്ത്തുടിച്ചെന്നോ....?
കറയായ്തീർന്നോരഴുക്കിൽ
കാൽവഴുതി കതിർമണ്ഡപമേറുന്നു ഞാൻ.
(മനോജ്കുറൂരിന്റെ മത്സ്യമെന്ന കവിതയോട് കടപ്പാട്)
1. എരിവ്

എനിക്ക് മരിക്കാൻപേടിയാണ്

എനിക്ക് മരിക്കാൻപേടിയാണ്
ജീവിതത്തെ ഞാനൊരിക്കലും
സ്നേഹിക്കാതിരുന്നിട്ടുകൂടി
എനിക്കു മരിക്കാൻപേടിയാണ്
അച്ഛനെന്നെ ശപിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ
പെങ്ങൾ വെറുത്തിട്ടേയുള്ളൂ
കാമുകി കുരുക്കിൽനിന്നെന്ന
കുരുക്കിലേയ്ക്ക് കുരുക്കിയിട്ടേയുള്ളൂ
അമ്മ അമ്മ അമ്മ അമ്മ
നിങ്ങളുടെ അമ്മയെപ്പോലെ
അമ്മയുണ്ടായ നാൾമുതൽക്കുള്ള അമ്മയെപ്പോലെ
മകനുവേണ്ടി കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ
പിരിഞ്ഞ കൂട്ടുകാരിപ്പോളെവിടയാകാം
പോകുമ്പോൾ ഒരുചിരി തരാതെപോയവർ
എല്ലാവരും എല്ലാവരും എന്നോട്
നിശബ്ദമായ് മരിക്കാൻ പറയുന്നു
എനിക്കവരെ എന്തിഷ്ട്ടമാണെന്നോ
അവരുടെ വാക്കുകളെനിക്ക് എന്തുമതിപ്പാണെന്നോ
എന്നിട്ടും എനിക്ക് മരിക്കാൻപേടിയാണ്
ഞാൻ മരിച്ചാൽ എന്റെഅച്ഛൻ
പിന്നെആരെ ശപിക്കുമെന്ന്
അച്ഛൻ തല്ലിപൊട്ടിച്ച തുടയിലെ തഴമ്പുനോക്കി
ഞാനാശ്വസിക്കും
എന്റെ പെങ്ങൾ
എന്റെ കാമുകി
എന്റെ എന്റെ എന്റെ അമ്മ
എന്റെ കൂട്ടുകാർ
ഞാൻ മരിച്ചാൽ
അവരാരെ വെറുക്കും
ആരെ കുരുക്കും
ആർക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കും
ആരെപിരിയും
അതുകൊണ്ട് അവർക്കുവേണ്ടി ഞാൻ ജീവിക്കുന്നെന്ന്
പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു
എനിക്കു മരിക്കാൻപേടിയാണെന്നത്
മറച്ചുവയ്ക്കുന്നു.

രണ്ടു കവിതകൾ

കടം
അച്ഛൻവാങ്ങിയ
കയറിൽ
ഒരുമുഴം
മിച്ചമുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട്
ഒടുവിൽ
കയറിന്റേയും
കടക്കാരൻ
വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ
അമ്മയ്ക്ക്
കടം വാങ്ങേണ്ടി
വന്നില്ല.
സൌഹ്യദത്തിന്
ഒരു മരംവേണ്ട
വിഷംതീണ്ടാതെ
ഒരിലമതി

ഉറുമ്പ്

പിന്നിലെങ്കിലും
വരിതെറ്റിച്ചിട്ടില്ല
ഒരുതരിമധുരത്തിനും
ഒറ്റയ്ക്ക്കൊതിച്ചിട്ടില്ല
കയ്പ്പിച്ച വഴികളിൽ
കലഹിച്ചകന്നിട്ടില്ല
മോഹിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ
കൂട്ടംതെറ്റാതൊന്ന്
ജീവിക്കാൻ
കൂട്ടംതെറ്റിയൊന്നൊടുങ്ങാൻ

ബി പോസിറ്റീവ്

സാമൂഹിക പ്രവർത്തകനോട്
ചോദിച്ചു
ബി പോസിറ്റീവാണോ?
അല്ല
എ പോസിറ്റീവാ
കൂട്ടുകാരനോട്
ചോദിച്ചു
ബി പോസിറ്റീവല്ലേ ?
മറുപടി നെഗറ്റീവായിരുന്നു
കവിയോട് ചോദിച്ചു
രക്തമൂറ്റികവിതയെഴുതിയെന്ന്
ഒറ്റവരിക്കവിത തന്നു
കണ്ടവരോടും
കേട്ടവരോടും ചോദിച്ചു
ആരുമാരും
ബി പോസിറ്റീവല്ലത്രേ
എന്നിട്ടും
ക്ലിനിക്കൽ ലബോറട്ടറിയിലെ
രേഖയിൽ
മരുന്നുകടക്കാരന്റെ
ഓർമ്മയിൽ
കവിക്ക് രക്തംകൊടുത്ത്
കവിതയെ രക്ഷിക്കണമെന്ന
വാർത്തയിൽ
കൂട്ടുകാരന്റെ ഞരമ്പുനിറയ്ക്കാൻ
പാഞ്ഞരാത്രിയിൽ
അവരെല്ലാം
ബി പോസിറ്റീവായിരുന്നു
എത്രപെട്ടന്നാണ്
രക്തംപോലും
ഗ്രൂ‍പ്പ് മാ‍റുന്നത്

പ്രണയമേ....

തീരെ ചെറിയവരായിരുന്നിട്ടും

നമുക്കിടയിൽ

രണ്ട് ആകാശവും

രണ്ട് ഭൂമിയുമുണ്ടായിരുന്നു

ഒരിക്കൽപോലും

നിന്റെ കരനനയ്ക്കാനെന്റെ

കടലുവന്നിരുന്നില്ല

എന്റെ മഴപ്പാട്ടുകൾക്ക്

നിന്റെ മണ്ണ്

കാതുകൂർപ്പിച്ചിരുന്നുമില്ല

അതിരളവുകളുടെ

സ്വപ്നരാത്രികളിൽ

ജ്വലിക്കാൻ

നമുടെ ആകാശം

ഒരു നക്ഷത്രംപോലും

സൂക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല

എന്നിട്ടുമെന്തിന്

മണമില്ലാത്ത പൂക്കളും

മധുരനാരങ്ങത്തോട് പോലെ

അകം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ഹ്യദയവും

തുളച്ചിറങ്ങുന്ന

മൌനവുംകൊണ്ട്

നമ്മളൊപ്പുവയ്ക്കുന്നു

‘ എന്നെ നീയും

നിന്നെ ഞാനും അറിഞ്ഞിരുന്നെന്ന’

ആ വലിയ കള്ളത്തിലേറി

ജീവിതം പിന്നെയും

ശിഷ്ട്ടജന്മം തുഴഞ്ഞൊടുക്കുന്നു.

സ്വാതന്ത്ര്യം ആരുടെ സങ്കൽ‌പ്പമാണ്

മഴത്തുള്ളികൾ
മണ്ണിൽ വീണുപൊടിച്ച്
ചുവന്ന ചാലായി
ഓടിപോകുന്നത്
മരം
ചില്ലകൾക്ക്
കാണിച്ചു കൊടുത്തു
നെഞ്ചിനു നേർക്ക്
വരുന്ന ഒരു മഴുവിനു
മുൻപ്
നമുക്കും
ഓടിപോകാമെന്ന്
ചില്ല മരത്തിനോട് കെഞ്ചി
അതു കേൾക്കേ
മണ്ണിനടിയിൽ
നിന്നു വേരുകളുടെ
ചങ്ങലച്ചിരി
മരത്തിലിടിച്ചു ചിതറി
മരത്തിന്റെ
നിസ്സഹായത
വിശ്വസിക്കാതെ
മേൽമണ്ണിനപ്പുറം
കാഴ്ച്ചയില്ലാത്ത
ചില്ലകൾ
ഇലകൾ പൊഴിച്ച്
പ്രതിഷേധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

വെളിച്ചവിൽ‌പ്പനയ്ക്കു വേണ്ടി ഒരു പരസ്യകവിത

വെളിച്ചം
ഒരു കുപ്പിയിലാക്കി
വിൽക്കാൻ വച്ചിരിക്കുന്നു.
വീടിന്റെ മുക്കും മൂലയും
അരിച്ചിറങ്ങുന്ന
വെളിച്ചമെന്ന്
കുപ്പിപ്പുറത്ത്
പരസ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്
ഇരുട്ടിന്റെ മറപിടിക്കുന്ന
ജാരനേയും
ഇരുട്ടിലൊളിക്കുന്ന
കള്ളനെയും
ഈ വെളിച്ചം
പിടിച്ച് മുന്നിലിട്ടുതരും
അവിശ്വാസിയായ
മകന്റെ കണ്ണിലും
നീലക്കടമ്പുപൂത്ത
മകളുടെയുള്ളിലും
കിടപ്പറയിൽ മടുത്ത
പെണ്ണുടലിലും
വെളിച്ചം തറയ്ക്കും
വെയിൽക്കാറ്റുപോലെ
പറ്റിച്ചേർന്ന്
അവരെ അവരല്ലാതാക്കും
അതിൽ‌പ്പരമൊരാനന്ദമെന്തുണ്ട്
വെളിച്ചം ദു:ഖമാണെന്ന്
പറഞ്ഞവന്റെ പിന്തുടർച്ചക്കാർ
വെളിച്ചംകുടിച്ചലറും
വെളിച്ചത്തിലിരുന്നാഘോഷിക്കും
കൂടപ്പിറപ്പിനേയും
കൂട്ടുകാരനേയും
ഇരുട്ടിലല്ല, വെളിച്ചത്തിലൊറ്റണം
ആ സുഖത്തിലാറാടണം
ആറാടി
അഞ്ചാടി
നാലാടി
മൂന്നാടി
രണ്ടാടി
ഒന്നാടി
ഒന്നുമില്ലാതാടണം
അപ്പോൾ
‘ഹാ വെളിച്ചത്തിനെന്തൊരു വെളിച്ചം’
ഈ പരസ്യപ്പാട്ടുകാരന്റെ
കവിതയ്ക്കെന്തൊരുതെളിച്ചം.

രണ്ട് അക്കങ്ങള്ക്കിടയിലെ ജീവിതം

കണക്കുകളുടേതാണ്
ശമ്പളദിവസം
അവൾക്കും
എനിക്കുമുണ്ട്
രണ്ട് കണക്കുകൾ
പാൽ പത്രം റേഷൻഷോപ്പ്
പലചരക്കുകട
മെഡിക്കലൽ സ്റ്റോറ്
കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കൊച്ചിഷ്ടങ്ങൾ
മാസാവസാനം തൊട്ട്
അവൾ കണക്കുകൂട്ടുന്നത് കേൾക്കാം
ഗ്യാസ് സിലിണ്ട്ര് തീറ്ന്നല്ലോയെന്നും
ഇത്തവണ വീട്ടുടമസ്ഥനോട്
എന്താണ് പറയുകയെന്നും
ഓരോ രാത്രിയും
ഒരു പ്രാറ്ത്ഥനപോലെ
അവൾ പിറുപിറുക്കുന്നത്
കേൾക്കാം
ഓഫീസില്
തുണിക്കച്ചവടക്കാരാൻ
കൊണ്ട് വന്ന
വെള്ളയിൽ നീലപൂക്കളുള്ള
സാരിയെടുക്കാനായില്ലെന്നും
പണയംവച്ച
സ്വറ്ണ്ണക്കമ്മലിണ്ടെ
കാലാവധി കഴിയാറായെന്നും
ഉറക്കങ്ങളിൽനിന്നുണറ്ന്നവൾ
പരിഭവിക്കുന്നതറിയാം
അതൊക്കെ കണ്ടില്ലെന്നും
കേട്ടില്ലെന്നും നടിക്കാനാകാതെയാണ്
അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലിരുന്ന്
ചില്ലുഗ്ലാസിലെ വിഷം
ഞാൺ കുടിക്കുന്നത്
സമാന ദു:ഖമുള്ള
ചങ്ങാതിയെ കുടിപ്പിക്കുന്നത്
കിടപ്പറയിലെ
അവളുടെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ
തെറ്റാതിരിക്കാനാണ്
ഒരു കണക്കുമാത്രം പറയുന്ന
പെണ്ണിനെ തേടിപോകുന്നത്
അപ്പോഴൊക്കയും
ഞാനെന്നോട് പറയുന്നുണ്ട്
അവളെയെനിക്കെന്തിഷ്ടമാണ്
എന്തിഷ്ടമാണ്.

ചെമ്പരത്തി

വീടിന്
മതിലുകെട്ടാത്തവർ
നാലതിരിലും
ചെമ്പരത്തിക്കമ്പ്
കുത്തിവയ്ക്കും
വെള്ളവുംവളവുമില്ലെങ്കിലും
വീട്ടുകാരനോട്
കൂറുള്ള പട്ടിയെപോലെ
അത് വേരുകളാഴ്ത്തി
കാവല് നില്ക്കും
അതിരുമുറിച്ച് കടക്കരുതെന്ന്
ചുവന്ന സിമ്പലുകളാൽ
ഓറ്മ്മിപ്പിക്കും
റോസയും മുല്ലയും
കാശിതുമ്പയുമെല്ലാം
ചെടിച്ചട്ടികളുടെ
മടിത്തട്ടുകളിലിരുന്ന്
ചിരിക്കും
ഒരുപെണ്ത്തലയിലും
സ്ഥാനമില്ലാതെ
ഒരു പ്രണയസങ്കൽ‌പ്പത്തിലും
ഇടമില്ലാതെ
പൂവായ് മണക്കാതെ
മച്ചിയായിപോയതെന്ന്.
ചിലപ്പോള്
വഴിത്തെറ്റി
ആരെങ്കിലും വന്ന്
പറിച്ച് കാതിൽ വയ്ക്കും
പ്രാന്തൻ പ്രാന്തനെന്ന്
കണ്ടവരൊക്കെ ആറ്ത്തുചിരിക്കും
അപ്പോഴാണ്
സങ്കടം വരുന്നത്
കാതില്നിന്നൂറ്ന്ന് വന്ന്
ആ കവിളില് അമറ്ത്തിയമറ്ത്തി
ഉമ്മവയ്ക്കാൻ കൊതിതോന്നുന്നത്

പുഴ

ഒരിടത്തും
ഉറയ്ക്കുന്നില്ല
ഒരു പിടച്ചിലായ്
ഒഴുകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും
ഒടുക്കം
സങ്കടപ്പെരുങ്കടലിൽ

വിവരണാതീതം

ചിലപ്പോഴൊക്കെ
അവളങ്ങനെയാണ്
മഴ നനഞ്ഞ്
പൊള്ളിയെന്നും
വെയിലുകൊണ്ട്
തണുത്തെന്നും പറയും
മഴയുടെ സ്ഥാനത്ത്
വെയിലും
വെയിലിന്ടെ
സ്ഥാനത്ത്
മഴയും വന്നാൽ
വാക്യം ശരിയാകുമെന്ന്
ഞാനപ്പോൾ
തിരുത്തും
ഏതു സ്ഥാനം മാറിയാലാണ്
ജീവിതം ശരിയാവുകയെന്നവള്
ചോദിക്കും
ഉത്തരമില്ലാതെ
ഉടലിലൂടെ ഞാനരിച്ചിറങ്ങും
നിങ്ങളൊരുറുമ്പാണെന്ന്
അവള് ചിരിക്കും
പാമ്പാണെന്ന്
അവള് കുതറും
കുതിരയാണെന്ന്
അവള് കിതയ്ക്കും
ഒടുവില്
ഒരൊറ്റക്കരച്ചിലിൽ
അവള്
പറയും
നിങ്ങൽക്കൊരു തുള്ളി
വിഷമായിക്കൂടെ....?
ഞാനാദ്യമേ പറഞ്ഞില്ലേ
ചിലപ്പോഴൊക്കെ
അവളങ്ങനെയാണ്

ചരിത്രനിഷേധം

ഞങ്ങളുടെ
വീട്ടിൽ
ടിപ്പുവെന്നപട്ടിയും
ക്ലീയൊപാട്രയെന്ന
പൂച്ചയും
ഉണ്ടായിരുന്നു
വീട്ടിലേയ്ക്ക്
ആരേയും
അടുപ്പിക്കാതെ
ടിപ്പു എപ്പോഴും
അപ്പുറത്തുള്ളവരുടെ
മുറ്റം നോക്കികിടന്നു
പത്തായപ്പുരയിലേയ്ക്ക്
ക്ലീയൊപാട്ര
കൊണ്ടുപോകുമെന്നകൊതിയോടെ
കണ്ടന്മാരൊക്കെ
പറമ്പുമൂലകളിൽ
ഇരുട്ടിനെതുളച്ച
കണ്ണുകളുമായി കാവലിരുന്നു
അങ്ങനെ അധികാരവും
സൌന്ദര്യവും
ടിപ്പുവും ക്ലീയൊപാട്രയും
അറിയിച്ച്കോണ്ടേയിരുന്നു
2
അടുക്കളപ്പുറത്ത്
അമ്മ മീന്കഴുകാ‍നിരിക്കുമ്പൊൽ
ഈ രാജവംസീയരോക്കെ
ഓച്ഛനിച്ഛ്
നാവുനുഞ്ഞ് നിന്നിരുന്നു
ചത്തമീനിന്ടെ
മുള്ളിനുവേണ്ടിയുള്ള
ആ നില്പ്കണ്ടതു മുതലാണ്
ചരിത്രപുസ്തകത്തിൽ
നിന്ന് ഞാൻ
ടിപ്പുവിനേയും
ക്ലീയൊപാട്രയെയും
പുറത്താക്കിയത്.
0 views Links to this post

എല്ലാം അതുപോലെ തന്നെയുണ്ട്
പുറത്തെ മഴയൊച്ച
അടുക്കളയിലെ
വറുത്ത മീനിണ്ടെ മണം
ടി വി ന്യൂസിലെ
(പറഞ്ഞിട്ടും പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്ത )
നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള മരണാഘോഷങ്ങളും
പെങ്ങളൊരുത്തി മുറിച്ച മാമ്പഴത്തോടൊപ്പം
വന്നു ചോദിക്കുന്നു
നിന്റ്റെ ശവസംസ്ക്കാരത്തെപറ്റി
ഇടയ്ക്ക് ഓർമ്മിച്ചെടുക്കുന്നു
പണ്ട് വായിച്ച കഥയിലെ വരികൽ
പതിഞ്ഞ ഒച്ചയിൽഅവതാരിക
പകർത്തിവയ്ക്കുന്നു
കഥയിലെ ജീവിതം
മാധവിക്കുട്ടി
കമലാദാസ്
കമലസുരയ്യ
നീ പകർന്നാടിയ വേഷങ്ങളൊക്കയും
.ഒരു ക്ലിക്കിലൂടെസ്റ്റാർസ് സ്പോർസിലെത്തുവാനുള്ള
തിടുക്കം
മുക്കിയും മൂളിയും
പറയാതെ പറയുന്നുണ്ട്
പെങ്ങളുടെ കുട്ടികൽ
അപ്പോഴേയ്ക്കും
മൊബൈലൊന്നു വിറച്ചു
“ പ്രണയത്തിനൊരുടലുണ്ടായിരുന്നു
നമുക്കിതുവരെ
ഇനി മുതലത് ഇല്ലാതാകുന്നു
പ്രീയപ്പെട്ട കഥാകാരി പിരിഞ്ഞു പോകുന്നു”
പഴയ കാമുകി
മടിയിലെ കുഞ്ഞിന് മുലചുരത്തുമ്പോൽ
പ്രണയവും ചുരന്നു പോയിട്ടുണ്ടാകാം
ഒടുവിൽ
ഏഷ്യാനെറ്റിനെ
സ്റ്റാർസ്പോർട്ട്സിന് വിട്ടുകൊടുത്ത്
മുറിയടച്ച് കട്ടിലിൽമലർന്നു കിടന്നു
ഒരു ചരമകവിത എഴുതിയാലോ
ഒരു കഥയെഴുത്തുകാരിയുടെ
മരണം കൊണ്ട്
എനിക്ക് മാത്രംനഷ്ട്ടം വരാൻ പാടില്ലല്ലോ
ചാടിയെണീറ്റ് ബ്ലോഗിലെത്തുമ്പോൽ
മരിക്കൻ കാത്തിരുന്നതു പോലെ
ഡോണെന്നൊരുദ്രോഹി
ആദ്യമെഴുതിഎന്നെ പിന്നിലാക്കിയിരിക്കുന്നു
0 views Links to this post

Kamala Das - (An Unnecessary) Tribute
by Don Suseelan
How much personas can a human being possibly have?

മാഞ്ഞുപോകാത്ത പ്രണയകാലത്തിന്
by ഹരീഷ് കീഴാറൂർ
അവസാനപള്ളിമണിയും മുഴങ്ങുമ്പോൽ
നിനക്കായ് കരുതിയ ഒരുപിടി മണ്ണാൽ
നമ്മൽവേർപിരിയും
അപ്പൊഴും
നമുക്കിടയിൽഒരു ചോദ്യം അവശേഷിക്കും
നീ എനിക്കാരായിരുന്നു
0 views Links to this post
May

നന്ദി

നന്ദി
കൂട്ടുകാരാ
കൊല്ലുമ്പോഴും
കുശലം പറഞ്ഞല്ലോ
സുഖമന്വേഷിച്ചല്ലോ